Over kreeften, stress en groeien

Heb jij dat ook? Dat je ‘goed’ zegt als mensen aan je vragen hoe het met je gaat, terwijl dat eigenlijk op dat moment helemaal niet (of niet helemaal) zo is?

Als mensen aan mij vragen hoe het met mij gaat, antwoordde ik tot voor kort ook ‘goed’, terwijl dit niet helemaal de waarheid is. Begrijp me goed, ik heb weinig te klagen, maar toch: ik heb me wel eens beter gevoeld.

Heel vaak word ik wakker in de vroege ochtenduurtjes en daarna kan ik niet meer slapen, omdat ik maar lig te denken en te denken. Ik denk aan leuke dingen, maar ook over moeilijke en ingewikkelde dingen lig ik te peinzen. Stiekem veroordeel ik mezelf er een beetje om. Maar, en daar kruip ik weer op mijn stokpaardje: ik (en jij ook!) mogen wat liever voor onszelf zijn! Onrust, stress, ze kunnen namelijk ook signalen zijn van groei. Ik leg je graag uit waarom.

Er staat een filmpje op YouTube waarin Rabbi Twerski precies verwoordt wat ik bedoel. Het gaat over kreeften en stress en is echt de moeite van het bekijken waard.

Wat rabbi Twerkski zegt, is dat tijden van ongemak (stress) ook tijden kunnen zijn van groei. Ongemak kan dus ook iets goeds zijn zou je kunnen zeggen. Als je de tegenspoed (de adversity waar Rabbi Twerski over spreekt) maar op de juiste manier gebruikt.

Het is aan onszelf of we iets met de moeilijke of ongemakkelijke tijden die we doormaken willen doen, of juist niet. Waarbij ik onder niets doen zeker niet het letterlijke niets doen versta. Je hoeft niet altijd een veilige of bekende situatie achter je laten, maar je kan wel nieuwsgierig zijn naar – in plaats van angstig zijn voor – wat het getob of de tegenslag jou kan brengen.

De vraag is vervolgens natuurlijk hoe je dat nieuwsgierig zijn dan aan kan pakken. Wat zeker kan helpen, is er met anderen over praten.
Dus als mensen bijvoorbeeld aan je vragen hoe het met je gaat, en het gaat stilletjes niet (zo) goed, doe dan niet zoals ik deed. Doe ik ook niet meer. Tegenwoordig antwoord ik ‘goed! <stilte> Nou ja eeeh… wel een beetje onrustig’. Kleine stapjes, toch?! 😉

 

En toen kwam de dag dat het risico om in de knop te blijven zitten groter was dan het risico om te bloeien.

Anais Nin