Grootse plannen
Vandaag heb ik geen korfbalwedstrijd, dus daarom maar hardlopen. Morgen wil ik bij de Paasbrunch toch dat chocoladebroodje eten tenslotte!
Dit keer is het hardlopen anders dan anders. Het mist behoorlijk en ik kan niet verder kijken dan een meter of 15.
Eerst heb ik dat niet zo door. Ik ben vooral bezig met hardlopen. De eerste weg die ik altijd doorloop, is de Boesemsingel. Daar kom ik in mijn ritme en zet ik mijn vizier op scherp.
Ik ga tussen de huizen door en maak een scherpe bocht naar de Emmakade. Daar valt het me voor het eerst op: het is prachtig om me heen! De bomen staan in bloei en door de mist is dat een buitengewoon fraai gezicht. Ik geniet met volle teugen!
Ik loop het spoor over, door naar de burgemeester le Coultrestraat. Ik neem kleine stappen en ga niet te hard, zo weet ik zeker dat het goed gaat en ik het lekker lang vol kan houden.
Weer een scherpe bocht en binnendoor naar de Oude Rijn. Nu komt mijn favoriete stukje van mijn vaste hardlooprondje. Dit keer is het nog toffer. Door de mist is de brug helemaal niet te zien. Dus ik concentreer me op wat vlak voor mij ligt: de bomen die in de mist mysterieus mooi zijn.
De brug blijft een hele tijd uit het zicht door de mist, maar ik weet dat hij er is. Gewoon blijven genieten en door blijven lopen dus. En natuurlijk wordt mijn vertrouwen niet beschaamd, na een minuut of wat verschijnt de brug in de mist.
Op naar de Broekveldselaan. Ik loop van rotonde naar rotonde, van ijkpunt naar ijkpunt.
Wat jammer dat ik mijn telefoon niet bij me heb. Een foto van deze prachtige natuur in de mist zou echt leuk geweest zijn. Maar ja, je kan niet alles hebben.
Opeens doe ik iets wat ik nooit doe als ik aan het hardlopen ben: ik loop in plaats van rechtdoor rechts het leuke paadje van een parkje in. Anders voelt dat altijd als een afsnijweggetje. Maar het is zo aangenaam groen daar en je hoort er altijd heel veel vogels. Ik ga toch eens kijken hoe het bevalt om het een keer anders te doen!
Het loont! Ik passeer een andere hardloper die ik gezellig gedag zeg, ik hoor de tennissers bij Botesa en de ukkies die bij Rohda plezier maken. Ik ben me eensklaps bewust van allerlei mensen die hetzelfde doen als ik.
De laatste tijd heb ik grootse plannen in mijn hoofd. Verschillende aspecten daarvan poppen in mijn hoofd op en verdwijnen weer.
Opeens valt me in: succesvol grootse plannen uitvoeren is net als hardlopen in de mist.
Ik pluis deze gedachte verder uit en ga mijn afgelopen half uurtje hardlopen eens na. Alles wordt nu een metafoor. Een metafoor die hout snijdt! Lees deze blog maar eens vanaf het begin met deze metafoor in je hoofd en je staat versteld van de overeenkomsten!
Het feit dat ik door de mist zo aan het genieten ben van wat ik op dat moment zie zet me wel aan het denken. Het leven speelt zich inderdaad altijd alleen hier en nu af. Ik moet dus investeren in dít moment. En ervan genieten. Want al deze momenten zijn mijn verleden, heden èn toekomst.
De obstakels bij het hardlopen (mist of geen mist) zijn talrijk; te warm of koud gekleed, een groepje mensen (met of zonder honden) die in de weg staan, het soms nèt iets te hard lopen. Ik ga er, net als bij obstakels bij grootse plannen, zo goed mogelijk mee om en, in de gevallen dat er iets fout gaat, weet ik dat ik het de volgende keer anders aan moet pakken.
Ik kom zeer voldaan thuis aan. Daar bedenk ik me dat de metafoor toch niet helemaal klopt. Bij mijn grootse plannen wil ik namelijk niet alleen onderweg zijn en aankomen bij de bestemming. Dat wil ik met een heel tof clubje leuke mensen doen! Lekker in de mist.
Ben je nieuwsgierig wat mijn grootse plannen zijn?! Kijk dan hier.