Archief van de maand: april, 2022

Handen aan de stenen

Handen aan de stenen! Hoe vaak heb ik dat vorige week niet horen zeggen! Het houdt in dat je niet na gaat denken over wat je wilt doen, maar ‘gewoon’ aan het bouwen gaat.

Mijn inspiratie komt deze keer, het kan ook niet anders, van de Lego® Serious Play® facilitator training die ik vorige week gevolgd heb. Het was heel intensief, tof, inspannend en… heel erg inspirerend.

Wat me dus opviel in de training en wat ik heel graag met jullie wil delen, is dat als je aan de slag gaat, er ook echt iets gebeurt. Een open deur zou je zeggen, maar hier was toch sprake van typische gevalletjes van ‘neus op de feiten’ en ‘waarheid als een koe’.

Om bij het begin te beginnen, hoe kwam ik zo aan het bouwen? Ik en een hele toffe groep andere mensen hebben vorige week de training gevolgd om facilitator te worden van Lego® Serious Play® workshops. Aangezien het wel handig is om te weten waar je het over hebt als facilitator, leerden we de methode (en hoe te faciliteren natuurlijk) in een snelkookpan van 4,5 dag door vooral heel veel zelf in de praktijk te doen. Gedurende een workshop wordt iedere deelnemer uitgenodigd een antwoord / oplossing op een vraag te bouwen met LEGO®-stenen. Dat moesten wij dus ook doen.

Nu ben ik niet echt (of echt niet) creatief, daarom was ik met een paar te bouwen opdrachten dan ook redelijk ‘in paniek’. Mijn verwilderde blikken werden opgemerkt en wat ik steevast hoorde, was: handen aan de stenen; pak stenen in je handen en ga gewoon bouwen! En verrek: er kwam resultaat!

Eigenlijk is het altijd zo, dat als je aan de slag gaat, ook al weet je niet waar het eindigt, hèt (of in ieder geval iets dat meestal tof is) uiteindelijk wel gaat gebeuren.
Waar je wel voor moet zorgen, is dat je eerste stappen geen heel tijdrovende acties of wereldschokkende zaken zijn, want dan strand je waarschijnlijk. Die berg is dan veel te hoog.

Hou het simpel: lees bijvoorbeeld een boek of luister een podcast over datgene dat jou zo blij maakt en inspireert. Spreek met jezelf af dat je binnen drie dagen met iemand deelt wat je gelezen of gehoord hebt.
Of ruim tijd in je agenda in voor jezelf, waarin je een workshop of een cursus gaat doen of juist lekker niets zodat je hoofd leeg wordt om ruimte te maken voor nieuwe toffe dingen.

Kortom: handen aan de stenen! Maak een begin met bouwen met het zetten van dat eerste kleine stapje. En zet daarna weer een stapje.
Stapje voor stapje kom je zo dichter bij je doel – door het gewoon te doen!

En natuurlijk gaat er wel eens iets mis met de gewoon-doen-methode. Maar ach, hoe kunnen we anders leren wat wel of juist niet werkt voor jou? Laat je daar dus niet door ontmoedigen zou ik zeggen.

Stel jezelf de dus vraag: wat kan ik nu al wel doen, wat is een klein stapje dat ik al zetten kan? Ik wens je er heel veel succes en vooral veel plezier mee!

Action is the foundational key to all success

Pablo Picasso

Over kreeften, stress en groeien

Heb jij dat ook? Dat je ‘goed’ zegt als mensen aan je vragen hoe het met je gaat, terwijl dat eigenlijk op dat moment helemaal niet (of niet helemaal) zo is?

Als mensen aan mij vragen hoe het met mij gaat, antwoordde ik tot voor kort ook ‘goed’, terwijl dit niet helemaal de waarheid is. Begrijp me goed, ik heb weinig te klagen, maar toch: ik heb me wel eens beter gevoeld.

Heel vaak word ik wakker in de vroege ochtenduurtjes en daarna kan ik niet meer slapen, omdat ik maar lig te denken en te denken. Ik denk aan leuke dingen, maar ook over moeilijke en ingewikkelde dingen lig ik te peinzen. Stiekem veroordeel ik mezelf er een beetje om. Maar, en daar kruip ik weer op mijn stokpaardje: ik (en jij ook!) mogen wat liever voor onszelf zijn! Onrust, stress, ze kunnen namelijk ook signalen zijn van groei. Ik leg je graag uit waarom.

Er staat een filmpje op YouTube waarin Rabbi Twerski precies verwoordt wat ik bedoel. Het gaat over kreeften en stress en is echt de moeite van het bekijken waard.

Wat rabbi Twerkski zegt, is dat tijden van ongemak (stress) ook tijden kunnen zijn van groei. Ongemak kan dus ook iets goeds zijn zou je kunnen zeggen. Als je de tegenspoed (de adversity waar Rabbi Twerski over spreekt) maar op de juiste manier gebruikt.

Het is aan onszelf of we iets met de moeilijke of ongemakkelijke tijden die we doormaken willen doen, of juist niet. Waarbij ik onder niets doen zeker niet het letterlijke niets doen versta. Je hoeft niet altijd een veilige of bekende situatie achter je laten, maar je kan wel nieuwsgierig zijn naar – in plaats van angstig zijn voor – wat het getob of de tegenslag jou kan brengen.

De vraag is vervolgens natuurlijk hoe je dat nieuwsgierig zijn dan aan kan pakken. Wat zeker kan helpen, is er met anderen over praten.
Dus als mensen bijvoorbeeld aan je vragen hoe het met je gaat, en het gaat stilletjes niet (zo) goed, doe dan niet zoals ik deed. Doe ik ook niet meer. Tegenwoordig antwoord ik ‘goed! <stilte> Nou ja eeeh… wel een beetje onrustig’. Kleine stapjes, toch?! 😉

 

En toen kwam de dag dat het risico om in de knop te blijven zitten groter was dan het risico om te bloeien.

Anais Nin